ustęp 22-wierszowy z II księgi rozpoczynający się od słów: „Iamque adeo super unus eram”, a kończący na: „Talia iactabam et furiata mente ferebar” -
versus Octaviani (tzw. ): Ergone supremis potuit vox improba verbis, Tam dirum mandare nefas -
versus Octaviani (tzw. ): Ergone supremis potuit vox improba verbis, Tam dirum mandare nefas -
.